سبد خرید شما در حال حاضر خالی است.: ۰ تومان
بانو رخشان بنی اعتماد – بانوی کارآفرین هنر و کارگردان سینما
بدون ديدگاه
بانوی اردیبهشت
بانو رخشان بنی‌اعتماد در سال ۱۳۳۳ در تهران زاده شد. او در رشته‌ی کارگردانی سینما در دانشکده هنرهای دراماتیک تهران (دانشکده سینما و تئاتر) تحصیل کرد و از سال ۱۳۵۲ به عنوان منشی صحنه در تلویزیون مشغول به کار شد.
اما او هدفی والاتر داشت و می‌خواست کارگردان سینما شود، به همین دلیل تلاش خود را برای رسیدن به این هدف بزرگ با کارگردانی فیلم‌های کوتاه آغاز و تا سال ۱۳۵۹ چند فیلم مستند کوتاه را کارگردانی کرد.
بانو رخشان برای این که بتواند در عرصه‌ی سینما تجربه کسب کند، از سال ۱۳۶۰ به عنوان منشی‌صحنه‌ی فیلم‌های «آفتاب‌نشین‌ها» و«گل‌های داوودی» فعالیت داشت و از این کار خود نیز بسیار خرسند بود. زیرا برای بهترین بودن در هر کاری، باید از پایه آغاز کرد و پله‌های رسیدن به هدف را گام به گام پیمود.
حضور او در سینما و کسب تجربه در این زمینه، با توجه به تحصیلات دانشگاهی‌اش، وی را برای ساخت یک فیلم آماده کرده بود و کارگردانی فیلم بلند (خارج از محدوده) در سال ۱۳۶۶، آغاز دورانی برای فعالیت‌های یکی از بهترین کارگردانان ایران‌زمین شد.
اما این تنها آغاز کار بود. بانو بنی اعتماد با نوشتن فیلمنامه «زرد قناری» و کارگردانی آن همگان را برای دیدن فیلم‌هایی دگرگون با مضمون‌هایی اجتماعی و انتقادی، که کارگردانان کمتر به آن می‌پرداختند، مشتاق کرد و با نوشتن فیلمنامه فیلم «نرگس» و کارگردانی آن با همکاری فریدون جیرانی، در سال ۱۳۷۰، که برای او عنوان بهترین کارگردان را در دهمین جشنواره فیلم فجر به همراه داشت، این باور به بار نشست.
پس از آن، فیلم‌های دلنواز و چشمگیری چون «روسری آبی»، «بانوی اردیبهشت»، «نرگس»، «زیر پوست شهر»، «خون‌بازی» و «قصه‌ها» برای وی افتخارات و جایزه‌های بیشتری به ارمغان آورد و ثابت کرد او بانوی نخست کارگردانی در سینمای ایران است.
بانو بنی اعتماد برای روسری آبی برنده جایزه فیبرشی جشنواره بین‌المللی فیلم تسالونیکی ۱۹۹۵، نامزد پلنگ طلایی و برنده پلنگ برنزی جشنواره فیلم لوکارنو شد.
جایزه ویژه و جایزه فیبرشی جشنواره بین‌المللی فیلم مونترال برای بانوی اردیبهشت در سال ۱۹۹۸ دیگر دستاورد او بعد از روسری آبی بود.
زیرپوست شهر اثر جاودانه او جایزه بهترین فیلم خارجی زبان و جایزه تماشاگران جشنواره فیلم تورین را در سال ۲۰۰۱ برای او به ارمغان آورد و جایزه نتپک و جایزه ویژه جشنواره فیلم لوکارنو را برای روزگار ما در ۲۰۰۲ به دستاوردهای خود افزود.
بنی اعتماد در هفتاد و یکمین جشنواره فیلم ونیز در سال ۲۰۱۴، جایزه بهترین فیلنامه را برای فیلم قصه‌ها به دست آورد.
بانو رخشان، پس از جایزه ویژه هیات داوران جشنواره «آسیاپاسفیک»، اعلام کرد که برای کمک به ساخت سرپناهی برای زنان بی‌سرپناه تهرانی به نام خانه مهر، جایزه‌اش را به حراج می‌گذارد.
حسین عالمگیر نویسنده کتاب باران کوثری در سینمای ایران درباره شخصیت رخشان بنی اعتماد در کتاب خود اینچنین می‌گوید: او را نمی‌توان صرفاً یک کارگردان دانست بهتر است بگوییم کارگردانی او بخشی کوچک از فلسفه‌ای تفکر بنی اعتماد است تا بدین وسیله ابعاد فکری خود را در قالب فیلم طرح نماید. بنی اعتماد نمونه یک زن ایرانیست. زنی که می‌گوید زنان ایرانی اگر فرصت و مجال هنر نمایی داشته باشند ابرهایی می‌شوند که باران‌ها در دامانشان متولد می‌شود.
وی با جهانگیر کوثری (مدیر تولید و مفسر ورزش و تهیه کننده‌ی اغلب فیلم‌هایش) ازدواج کرده و دخترشان، باران کوثری بازیگر است.
نویسنده
– خون بازی (۱۳۸۵)
-گیلانه (۱۳۸۳)
-روایت سه‌گانه (اپیزود سوم، ننه گیلانه) (۱۳۸۲)
– زیر پوست شهر (۱۳۷۹)
-داستان‌های جزیره (اپیزود سوم، باران و بومی) (۱۳۷۷)
-بانوی اردیبهشت (۱۳۷۶)
-روسری آبی (۱۳۷۳)
-نرگس (۱۳۷۰)
کارگردان
-ما نیمی از جمعیت ایران هستیم
-فرش ایرانی (کار گروهی) (اپیزود دوم، فرش سه‌بعدی یا مشترک موردنظر در دسترس نمی‌باشد) (۱۳۸۵)
-خون بازی (۱۳۸۵)
-گیلانه (۱۳۸۳)
– روایت سه‌گانه (اپیزود سوم، ننه گیلانه) (۱۳۸۲)
– روزگار ما (مستند) (۱۳۸۰)
– زیر پوست شهر (۱۳۷۹)
-داستان‌های جزیره (اپیزود سوم، باران و بومی) (۱۳۷۷)
– بانوی اردیبهشت (۱۳۷۶)
-روسری آبی (۱۳۷۳)
-نرگس (۱۳۷۰)
– پول خارجی (۱۳۶۸)
-زرد قناری (۱۳۶۷)
-خارج از محدوده (۱۳۶۶)
برنامه‌ریز
-گل‌های داوودی (۱۳۶۳)
دستیار کارگردان
-تنوره دیو (۱۳۶۴)
-گل‌های داوودی (۱۳۶۳)
مشاور کارگردان
-حیران (۱۳۸۷)
– عصر جمعه (۱۳۸۴)
-منشی‌صحنه
-آفتاب نشین‌ها (۱۳۶۰)
مشاور فیلمنامه
-شب یلدا (۱۳۸۰)
بازیگر
– میکس (۱۳۷۸)
تهیه‌کننده
-حیران (۱۳۸۷)
-خون بازی (۱۳۸۵)
-روزگار ما (۱۳۸۰)
– زیر پوست شهر (۱۳۷۹)
-نرگس (۱۳۷۰)
سرمایه‌گذار
-زیر پوست شهر (۱۳۷۹)
